Elf maanden wachten
Als kunstenaar ligt de boel een beetje stil. Sinds vorig jaar augustus eigenlijk al, toen we uit Studio KADZ vertrokken. Eind 2019 hadden we sowieso De Honigfabriek uit gemoeten, maar wij kregen eerder verhuisplannen omdat we een bedrijfsunit konden kopen in Wormer. Geweldig pand – dat zul je zien als je na 1 juli een keer bij ons op bezoek komt – maar met een catch: tot eind juni 2020 kunnen we de bovenetage niet gebruiken. De verkoper bedong een huurovereenkomst voor zijn eigen atelier. Niet erg, dachten wij, een klein jaar, dat is zo voorbij en weet je wat? We gaan de laatste maanden gewoon op reis met onze nieuwe camper, dan maken we van de beperking het uitgelezen moment om zuid Europa in het voorjaar te doorkruisen.
Weg is (niet) weg
Ken je die mop van die mensen die op droomreis gingen. Precies. Een week voor wij vertrokken, ging ook ons land in een lock down. De rest van de wereld zat toen al op slot. Weg droom en weg camperreis want voorlopig zijn we niet in de gelegenheid om alsnog tweeënhalve maand door België, Frankrijk, Spanje en Portugal te trekken. Inderdaad, er zijn ergere dingen, maar we hebben er even flink van gebaald.
Nieuwe skills ontwikkelen
Het gevolg was dat ik, net als half Nederland, opeens zeeën van tijd had want mijn opdracht bij ProDemos, die ik na zes jaar en veel twijfels stop had gezet om op reis te kunnen, kon door de lock down niet worden hervat. Dus wat doe je dan als je geen atelier hebt maar wel een verwaarloosde tuin? Je blanke, schone vingers (en de rest van je lijf – oef … ) groen en eeltig trainen. En trots zijn op je weer mooie, lichte en vrolijke voortuintje. Waar de merel wormpjes kan vangen voor haar baby’s omdat de aarde zo lekker is omgespit. En de kauwtjes om het hards kwetteren om de loerende zwarte kat weg te jagen. Maar niet om de merelkindertjes te beschermen …
